Een Droom Verwezenlijken in Azië

Wat het mooiste is aan dromen? Je kunt er meerdere tegelijkertijd hebben en zo verschillende doelen najagen.

Van jongs af aan had ik de droom om een individuele medaille te winnen op een World Cup. Op mijn 35e 500m worldcup werd die droom werkelijkheid: ik behaalde zilver op de tweede 500 meter in Nagano.

Begin november stond ik aan de start van de WCKT. Ondanks dat ik de afgelopen vijf seizoenen steeds de 500 meter had gehaald, bleef het spannend, vooral na een zomer die door een blessure niet vlekkeloos was verlopen. In de eerste omloop klokte ik 37.70 (2), en later op de dag ging het nog iets sneller met 37.60, goed voor opnieuw een tweede plek. Klaar voor de World Cups.

De eerste World Cup van het seizoen vond plaats in Japan, op de ijsbaan van Nagano. Deze baan is voor mij bijzonder, omdat ik hier ook mijn allereerste World Cup heb gereden.

Dit seizoen werden de 500 meters in twee omlopen gereden, wat de kansen voor iedereen gelijk maakt. Met mijn moeder en haar vriendin Jolanda (Jolanda en Jolanda) op de tribune startte ik mijn eerste 500 meter met een achtste tijd in 38.07. Het was een mooie start, een top tien klassering, en ik wist dat het sneller kon.

In de tweede omloop had ik een spannende laatste binnenbocht tegen Jutta. Na een goede start en een scherpe wissel, kon ik de snelheid vasthouden en eindigde ik met 37.84, goed voor de tweede tijd. Slechts 0.06 seconden achter de winnares, maar dat maakte me niet uit – mijn eerste individuele World Cup medaille was een feit! Een droom die uitkwam.

Ik wist dat het mogelijk was, maar als alles dan zo op zijn plaats valt, is dat een gevoel dat ik niet in woorden kan beschrijven. En dan ook nog met mijn moeder op de tribune – een moment om nooit te vergeten.

Met een enorme glimlach op mijn gezicht vertrok ik vanuit Japan naar China voor de tweede World Cup. Na een lange reisdag stond de volgende uitdaging op ons te wachten.

In de eerste omloop mocht ik buiten starten tegen Kimi Goetz. De rit ging goed, en ik versloeg haar met een tijd van 37.90. Dit keer een bronzen medaille! De tweede race op zondag begon ik goed, maar tijdens de kruising ging het mis en moest ik tevreden zijn met een achtste tijd.

Wat een geweldige reis was dit: twee medailles in de pocket en een voorlopige vierde plaats in het World Cup-klassement. Tijd om naar huis te gaan en de trainingen weer op te pakken voor eind december.

Een droom is verwezenlijkt, en nu is er weer ruimte voor het najagen van nieuwe (olympische) dromen.